De Wijktuin was eigenlijk altijd al groter dan hij was. Dat klinkt behoorlijk raar, maar dat zit zo:
Al vanaf het begin (1972) is de Wijktuin het gebied aan de oostelijke kant van de singel, bij de Hammarskjöldplaats. Dáár heeft op de puinlagen de eerste aanleg en later het onderhoud van de Wijktuin plaatsgevonden; de singel was de grens. Maar, toen de Wijktuin zo’n drie jaar oud was, heeft ook het gebied aan de westkant van de singel een groenbestemming gekregen. Dat terrein ligt tussen de speeltuin bij de Einsteinflat en de school aan de Wilsonweg.
De groengroep die destijds actief was met de Wijktuin kreeg de vraag om voor dat gebied een ontwerp te maken; het karakter van dat stukje groen moest namelijk aansluiten bij de “eerste” Wijktuin.
Dat ontwerp is toen door een van de mensen van de groengroep gemaakt, door de gemeente geaccepteerd en vervolgens door Gemeentewerken uitgevoerd. Het terrein daar was tot dan toe een vlak weiland; zonder puinbergen dus. Omdat de aanleg en ook het latere onderhoud door de gemeente werden gedaan, hadden wij, de mensen van de Wijktuin, er verder geen bemoeienis mee. Ook toen een paar jaar later (in 1978) de brug over de singel werd gemaakt en er dus een directe verbinding tot stand kwam, bleef er een gevoelsmatige afstand. De singel bleef de grens en is dat altijd gebleven……. . Maar dat wordt nu anders.
Drie van onze wijktuinvrijwilligers wonen in de Curieflat, die aan de westelijke Wijktuin grenst. Zij hebben het initiatief genomen om, met vrijwilligers van de Prins Alexanderschool en de andere wijktuinvrijwilligers, een Groeneduimenplan op te stellen voor de westelijke Wijktuin. Die was namelijk heel erg toe aan een grote opknapbeurt. Dit plan is nu door de gemeente gehonoreerd en wordt dit jaar uitgevoerd. Dat betekent vooral het opknappen van paden en het hier en daar fors kappen en snoeien van dichtgegroeide bosjes. Het onderhoud zal gedaan worden door bewoners van de Curieflat, kinderen van de school en de wijktuinvrijwilligers. Daardoor is ons werkterrein uitgebreid met “de overkant” en is de singel niet meer de grens, maar een onderdeel van de Wijktuin.
Voor ons is de Wijktuin dus groter geworden en toch was ze altijd al zo groot.
Het mooie is dat deze uitbreiding van de Wijktuin samenvalt met haar 35e verjaardag en met het Rotterdams Groenjaar, 2008.
Dat westelijke deel van de Wijktuin is een rustig gebiedje met een voetpad rond een grillige waterpartij, waarin een paar eilandjes liggen.
Tussen het fietspad, dat daar evenwijdig aan de singel loopt, en de singel zelf gaat een vriendelijk voetpad, vlak langs het water.
Het is wonderlijk dat dit rustige natuurgebied, dat de Wijktuin toch is, dáár ligt te midden van toch forse woongebouwen.
Al vanaf het begin (1972) is de Wijktuin het gebied aan de oostelijke kant van de singel, bij de Hammarskjöldplaats. Dáár heeft op de puinlagen de eerste aanleg en later het onderhoud van de Wijktuin plaatsgevonden; de singel was de grens. Maar, toen de Wijktuin zo’n drie jaar oud was, heeft ook het gebied aan de westkant van de singel een groenbestemming gekregen. Dat terrein ligt tussen de speeltuin bij de Einsteinflat en de school aan de Wilsonweg.
De groengroep die destijds actief was met de Wijktuin kreeg de vraag om voor dat gebied een ontwerp te maken; het karakter van dat stukje groen moest namelijk aansluiten bij de “eerste” Wijktuin.
Dat ontwerp is toen door een van de mensen van de groengroep gemaakt, door de gemeente geaccepteerd en vervolgens door Gemeentewerken uitgevoerd. Het terrein daar was tot dan toe een vlak weiland; zonder puinbergen dus. Omdat de aanleg en ook het latere onderhoud door de gemeente werden gedaan, hadden wij, de mensen van de Wijktuin, er verder geen bemoeienis mee. Ook toen een paar jaar later (in 1978) de brug over de singel werd gemaakt en er dus een directe verbinding tot stand kwam, bleef er een gevoelsmatige afstand. De singel bleef de grens en is dat altijd gebleven……. . Maar dat wordt nu anders.
Drie van onze wijktuinvrijwilligers wonen in de Curieflat, die aan de westelijke Wijktuin grenst. Zij hebben het initiatief genomen om, met vrijwilligers van de Prins Alexanderschool en de andere wijktuinvrijwilligers, een Groeneduimenplan op te stellen voor de westelijke Wijktuin. Die was namelijk heel erg toe aan een grote opknapbeurt. Dit plan is nu door de gemeente gehonoreerd en wordt dit jaar uitgevoerd. Dat betekent vooral het opknappen van paden en het hier en daar fors kappen en snoeien van dichtgegroeide bosjes. Het onderhoud zal gedaan worden door bewoners van de Curieflat, kinderen van de school en de wijktuinvrijwilligers. Daardoor is ons werkterrein uitgebreid met “de overkant” en is de singel niet meer de grens, maar een onderdeel van de Wijktuin.
Voor ons is de Wijktuin dus groter geworden en toch was ze altijd al zo groot.
Het mooie is dat deze uitbreiding van de Wijktuin samenvalt met haar 35e verjaardag en met het Rotterdams Groenjaar, 2008.
Dat westelijke deel van de Wijktuin is een rustig gebiedje met een voetpad rond een grillige waterpartij, waarin een paar eilandjes liggen.
Tussen het fietspad, dat daar evenwijdig aan de singel loopt, en de singel zelf gaat een vriendelijk voetpad, vlak langs het water.
Het is wonderlijk dat dit rustige natuurgebied, dat de Wijktuin toch is, dáár ligt te midden van toch forse woongebouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten